Ik heb van mijn 12e tot mijn 18e een hondenuitlaatbedrijf gehad in de buurt van mijn ouwelijk huis. Ik heb dit met veel liefde gedaan, omdat mijn ouders zelf nooit een honden wilden, maar bij mij al vrij snel duidelijk was dat ik erg gek ben op honden. Ik wandelde steenvast met twee honden. In ieder geval daar begon ik mee. Naarmate de maanden verstreken, ging het in de buurt (Heemstede) als een vuurtje rond dat ik honden uitliet. Vooral wat oudere dames die wat slechter ter been waren, waren erg blij met een jong meisje die hun hond uit liet. Ik heb uiteindelijk 6 jaar lang een zwarte labrador genaamd 'Amy' elke dag uitgelaten tot ik vanwege studeren naar Amsterdam verhuisde. Met veel pijn in mijn hart, heb ik haar "achtergelaten". Ik denk dat het verdriet bij de hond zelf, nog hoger zat dan de mijne. Het zat mij zo hoog, dat ik even geen honden heb uitgelaten. Maar ik merk dat ik het mis. Daarom wil ik weer opnieuw een hond vinden die ik kan uitlaten. Ik wandel graag, het liefst met een viervoeter naast mij, met wie ik lekker beetje kan stoeien en beetje tegen aan kan kletsen. Ik woon dichtbij twee parken en wandel bijna dagelijks 5 km. Ben een afgestudeerde van 23, die nu 2 jaar een eigen bedrijf heeft, en dus veel zit achter haar bureau. Rond de klokken van vijf vertrek ik naar huis, en zou ik het leuk vinden om een hond uit te laten en even wat frisse lucht te pakken. Ik ben liefhebbend, jong, zorgzaam en altijd in voor avontuur. Ik weet niet of ik een unieke hondenoppas ben. Maar ik weet wel dat ik goed met honden om kan gaan, en mijn hele lichaam begint te kriebelen wanneer ik er een zie. Ik hoop dat ik na een kennismaking, misschien wel de gelukkige word om jouw hond uit te laten.